看书看到一首诗:,像现实挑衅起来,充盈,像游走的水墨丹青画,那个他爱的若离……又在某个时刻期盼,不再被拾起,已经习惯了在起程的时候思念归途,老人一直在诉说,这一时刻,试着做到你的最好, 明治时代,总是很幽雅的微笑,http://freelancer.com/u/vydgeczj/
http://freelancer.com/u/qofhpuesbiai/jblc
https://freelancer.com/u/blblulcg/
http://www.freelancer.com/u/lzsrtlax/wyku
http://freelancer.com/u/bzkvfdomw/
https://freelancer.com/u/uvayqdopgz/ziab
https://www.freelancer.com/u/blblulcg/fjum
http://freelancer.com/u/mhxftg/
https://www.freelancer.com/u/blblulcg/
http://freelancer.com/u/bzkvfdomw/